Pokój Wspólny

Gabrielle weszła do Pokoju Wspólnego i rozejrzała się. Wypuściła z objęć kota, który natychmiast wygodnie rozłożył się na błękitnym fotelu. Pomieszczenie było utrzymane w kolorach brązu i różnych odcieni niebieskiego.
Pokój był na razie pusty, dlatego usiadła na fotelu, przy posągu Roweny Ravenclaw, chcąc odpocząć.

Brunetka, rozstając się w sali wejściowej z Nicole, poszła od razu do Powkoju Wspólnego Krukonów. Była pewna, że nikogo tam nie zastanie, jednak myliła się.
-O, cześć Gabrielle - mruknęła, spostrzegając siedzącą w fotelu koleżankę.

- Heej, Sel - przywitała się Gabrielle, prostując się w fotelu, co natychmiast spowodowało sprężysty skok jej kota na ziemię. - Co tam słychać? - zagaiła, uśmiechając się życzliwie do dziewczyny.

-Jak widzisz, na kolacji nie jestem. Dziwnie się czuję... A u Ciebie jak?
Usiadła w fotelu obok Gabriell.

- W porządku - odpowiedziała i przeciągnęła się leniwie. - Chyba powoli trzeba będzie zajmować dormitoria...

-Och, tak racja - odparła Selcenta.
Założyła ręce na głowę i pozostała w tej pozycji. Nie chciało jej się na razie nigdzie ruszać.

Gabrielle doszła z Willem do Pokoju Wspólnego. Oczy już zamykały jej się same ze zmęczenia.
- Too... dobranoc - powiedziała na odchodnym do Willa, uśmiechając się do niego i kierując do dormitorium dziewcząt.

Wszedł razem z Gab do pokoju wspólnego. Pustego pokoju.
-To co, idziemy spać. Jutro zdecydowanie pływamy w jeziorze - uśmiechnąłem się i pożegnałem z Gab. Skierowałem sie ku sypialni.

Gabrielle wparowała do Pokoju Wspólnego, o mało co nie przewracając się w progu. Trochę kręciło jej się w głowie, dlatego przytrzymała się niepewnie posągu Roweny Ravenclaw i ruszyła ku dormitorium.

W Pokoju Wspólnym nie było nikogo. Cóż się dziwić, trzecia nad ranem to godzina głębokiego snu wielu uczniów. Selcenta usiadła w jednym z foteli i ze znudzeniam przeglądała jedną z książek, którą znalazła na pobliskim stoliku.
-Koniec z tym - powiedziała stanowczo po pół godzinie, z impetem zatrzaskując księgę.
Wstała i wyszła na korytza. Zaczęła kierować swe kroki w stronę Posągu Jednookiej Czarownicy.

Dziewczyna wparowała do pomieszczenia i z uśmieszkiem na ustach rozejrzała się w około.
- No tak.. - mruknęła do siebie rozgościła się na jednym z foteli.
Nie minęło pół godziny a Sage opuściła pomieszczenie z zamiarem zwiedzenia zamku.

Brunetka, schodząc powoli po schodach, nie zastała nikogo w swoim dormitorium. Była zaskoczona, ponieważ wcale nie było późno.
Usiadła na jednym z foteli, przed kominkiem. Ogień będzie ogrzewał pomieszczenie dopiero wieczorem, jednak teraz uczniowie muszą wpatrywać się w zwęglone kawałki drewna.
Selcenta przeciągnęła się na fotelu i wstała, wychodząc z Pokoju Wspólnego. Tak pięknego dnia nie można zmarnować na siedzeniu w zamku - trzeba pooddychać świeżym powietrzem.

Meg weszła do Pokoju Wspólnego, wypełnionego słoneczym światłem. Zmrurzyła oczy i przeciągnęła się. W sumie siedzenie tutaj w taką ładną pogodę nie miało sensu. Zignorowałą to jednak ze względu na swoje rozleniwienie. Opadła na fotel i wygodnie się w nim rozsiadła.

W podskokach weszłam do Pokoju Wspólnego, zauważając w nim Meg.
- Cześć! - zawołałam i usiadłam po turecku na dywanie. - Jak tam?

- KROPEK! DZIADU?!- Wpadłam jak burza do pokoju wspólnego, w poszukiwaniu swojego kota.
- Dziewczyny, nie widziałyście kota? Wygląda jakby miał depresję...- Zapytałam, patrząc bezradnie na Gab i Meg.

-Toreetycznie wszystko dobrze. Nie zważając na to, że moja mamusia oszaleje, bo od początku roku nie wysłałam jej żadnej sowy- odpowiedziała obojętnym tonem, Gab i wzruszyła ramionami- A u Ciebie?
W tym momencie zauważyła stojącą w drzwiach Krukonkę. Uśmiechnęła się do niej.
- Hm.. -zamyśliła się przez chwilę-Chyba nie widziałam.

Pokręciłam głową, dając do zrozumienia Krukonce, że nie widziałam jej zwierzaka, po czym zwróciłam się do Meg:
- U mnie całkiem w porządku - powiedziałam. - Dzisiaj przysnęłam na błoniach... - dodałam, uśmiechając się szeroko. - Taka ładna pogoda!

Wzruszyłam ramionami i westchnęłam.
- Mam go trzeci dzień, a już go nienawidzę!- Warknęłam.
Nie przeszkadzając dziewczętom, usiadłam na kanapie i zaczęłam czytać książkę do obrony przed czarną magią.

Wyszczerzyłam zęby do Agnes.
- Daj spokój, mój Edward to jakiś flegmatyk... Leni się cały dzień na moim łóżku - powiedziałam.

- Na pewno wróci.-powiedziała z przekonaniem- Cóz..Chyba własnie z tego powodu nie zabrałam do Hogwartu kota. Dwa w domu w zupełności mi wystarczą!
Wyszczerzyła zęby.
- Gab, podziwiam Cie. Ja dzisiaj cały dzien gnije w zamku!

- Pewnie ma egzotyczną naturę.- Zauważyłam. rozsiadając się wygodnie w fotelu. Z torby wyjęłam tabliczkę czekolady.
- Macie ochotę?- Zapytałam, podtykając pod nos Gab czekoladę.- Trochę się zgniotła, ale smakuje wyśmienicie!

Natychmiast ułamałam pasek czekolady i wpakowałam ją sobie do ust.
- Mmm... w końcu! - mruknęłam rozanielona, rozkładając się wygodnie na dywanie.

Meg parsknęła śmieczem na widok uszczęśliwionej Gab.
-W sumie to.. czemu nie- uśmiechnęła się promiennie i sięgnęła po kostkę czekolady- Dzięki!
Nagle zauważyła puchate stworzenie, kręcące się w okolicy wejścia.
- Czy to nie przypadkiem Twoja zguba?- zapytała, wskazując na kota, który aktualnie z zaciekawieniem przyglądał się Krukonkom.

Z ogromną szybkością ruszyłam do drzwi.
- Kropek!- Wrzasnęłam i porwałam kremową kulkę na ręce.- No tak, poznajcie się. Gab, Meg, to jest Kropek, nicpoń i darmozjad. Prawie bez użyteczny, ale fajnie grzeje.
Usiadłam spowrotem w fotelu, głaszcząc przestraszonego kocura.
- Nie uciekaj nigdy więcej...- Mruknęłam, całując Kropka w czubek pyszczka.